دانشگاه علوم دریایی نوشهر

لینک سایت: honorway.ir

معرفی شرح خدمات:

• مشاوره تخصصی منو
• مشاوره ماشین آلات و برگزاری مناقصه
• طراحی معماری و چیدمان آشپزخانه صنعتی

 مشخصات پروژه:
• محل پروژه: استان مازندران – نوشهر
• وضعیت پروژه: در حال بهره برداری

معرفی پروژه علوم دریایی امام خمینی نوشهر:

دانشگاه علوم دریایی نوشهر در سال ۱۳۵۹ تحت عنوان مرکز آموزش عالی علوم دریایی، توسط ارتش جمهوری اسلامی ایران تاسیس شد و فعالیت رسمی خود را از مهرماه ۱۳۶۰ در خلال جنگ ایران و عراق آغاز کرد. دانشگاه علوم دریایی، محل آموزش افسران فعال در نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است.دانشگاه نظامی زیرمجموعه نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است، که در سال ۱۳۵۹ تأسیس شداین دانشگاه هم‌اکنون از ۶ دانشکده عرشه و فرماندهی کشتی، تفنگدار دریایی، مهندسی برق، مهندسی مکانیک، کمیسر دریایی و دانشکده علوم پایه، تشکیل می‌شود و هر ساله در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشجو می‌پذیرد. دانشجویان کارشناسی این دانشگاه، با لباس نظامی و سردوشی، به دانشگاه وارد شده و همزمان با درس‌های رشته آموزشی خود، آموزش نظامی نیز می‌بینند، که پس از دانش‌آموختگی در مقطع کارشناسی، با درجه ناوبان دومی، فعالیت در نیروی دریایی ارتش را آغاز می‌نمایند.دانشگاه علوم دریایی در شهر نوشهر، استان مازندران مستقر می‌باشدهم‌اکنون دریادار دوم کریم مصدری فرماندهی این دانشگاه نظامی را برعهده دارد.
دانشگاه علوم دریایی امام خمینی نوشهر که بیشتر با نام دانشگاه امام خمینی در بین داوطلبان و علاقه‌مندان به تحصیل در رشته‌های دانشگاه‌های نیروی دریایی ارتش شناخته شده است با هدف تربیت نیروی مورد نیاز یگان‌های دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، در سال 1360 به طور رسمی به فعالیت خود را آغاز و اقدام به پذیرش دانشجو کرد.
دانشگاه علوم دریایی، همانند سایر دانشگاه‌های زیر نظر ارتش به صورت نیمه متمرکز دانشجو می‌پذیرد و پس از برگزاری آزمون، داوطلبان دعوت به مصاحبه خواهند شد.
در حدود ۱۵۰ سال پیش (۱۸۵۲ میلادی) نخستین تلاش سازمان یافته برای ایجاد تحول در نهاد تعلیم و تربیت ایران با تأسیس دارالفنون به نتیجه رسید، چنانکه گفته‏اند نخستین آموزگاران دعوت شده برای تدریس در دارالفنون، فرانسوی و اتریشی بوده‏اند، زبان درسی، زبان فرانسه بوده است و دانش‏‬ آموزان از یازده سالگی تا هیجده سالگی خود را در آنجا می‏گذرانده‏اند.

در دارالفنون اکثر استادان اولیه خارجی بودند و هر کدام یک نفر مترجم داشتند که اغلب آنها در آن رشته دارای اطلاعات قبلی بودند و در طول سال‏های بعد نیز معلمان خارجی اکثراً توسط شاگردانشان جایگزین شدند. دارالفنون تا اواخر قرن نوزدهم میلادی توسعه فراوان یافت و دولت هم از آن حمایت می‏کرد و فارغ‏‬ التحصیلان آن به مشاغل بالای کشوری و لشکری دست می‏یافتند و تعدادی از آنان در تکوین جنبش مشروطه نیز نقش داشتند.

از سال ۱۲۹۸ هجری قمری با استقلال مدرسه طب از دارالفنون، به تدریج در طول سال‏های بعد رشته‏های متعددی از آن جدا شدند (مواردی مانند مدرسه عالی فلاحت، مدرسه تجارت، دارالمعلمان عالی و مدرسه دامپزشکی). از سال ۱۳۰۷ اندیشه ایجاد دانشگاه در کشور مطرح شد و از سال ۱۳۱۰ مطالعات اولیه در این زمینه آغاز شد. در سال ۱۳۱۳ با تصویب قانون تأسیس دانشگاه، دانشگاه تهران تشکیل شد و برای آن تعدادی دانشکده (شامل طب، حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی، فنی، ادبیات، علوم معقول و منقول، و علوم) منظور شد. در قانون پیش‏بینی شده بود، مؤسساتی نظیر دانشسرای‬ ‏عالی نیز به آن ملحق شود و چون دانشگاه دارای محل ثابتی نبود از محل دانشسرای‏عالی برای ایجاد دانشکده‏های ادبیات و علوم استفاده شد و دانشکده‏‬ های طب و حقوق در محل‏های دیگری بودند.

تا قبل از تأسیس دانشگاه تهران در ایران چند مدرسه عالی به روش مؤسسات آموزش عالی غربی تأسیس می‏شود که تقریباً همه به وزارتخانه‏ها وابسته بودند، چرا که هدف اساساً تربیت نیروی انسانی مورد نیاز دولتی بود. در سال ۱۳۰۰ شمسی مدرسه عالی فلاحت، در ۱۳۰۵ شمسی مدرسه تجارت، در ۱۳۱۰ دارالمعلمین عالی، در ۱۳۱۱ مدرسه دامپزشکی و در سال ۱۳۱۷ هجری قمری مدرسه عالی علوم سیاسی تأسیس شد.

پس از تأسیس دانشگاه تهران، در سال ۱۳۲۶ دانشگاه تبریز و سپس در سال ۱۳۲۸ دانشگاه شیراز به وجود آمدند و در سال‏های بعد دانشگاه‏های مشهد (۱۳۳۵)، اصفهان (۱۳۳۷)، اهواز (۱۳۳۷)، دانشکده صنعتی پلی تکینک تهران (۱۳۳۸)، دانشگاه ملی ایران (۱۳۳۹) و هنرسرای عالی (۱۳۴۲) به وجود آمد و تعداد مؤسسات آموزش عالی رو به کثرت گذاشت. از سال‏های ۱۳۴۰ به بعد به تدریج تعداد زیادی مؤسسات آموزش عالی به شکل وابسته به مؤسسات دولتی و وزارتخانه‬ ‏ها و یا وابسته به بخش خصوصی (البته از طریق افراد ذی‏نفوذ و وابسته به دستگاه حاکم) اغلب تحت عناوینی مانند آموزشگاه عالی، مؤسسه عالی و مدرسه عالی (عنوان دانشکده و دانشگاه کمتر داده می‏شد) در کشور تأسیس شدند.

در سال ۱۳۱۳ به موجب قانون مصوب ۸ خرداد مجلس شورای ملی، در دانشگاه تهران، چهار دوره کارشناسی ارشد پیوسته در رشته‏‬ های برق، راه و ساختمان، معدن و مکانیک به وجود آمد. در سال ۱۳۴۹ حدود ۳۹ دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران وجود داشت و تا سال ‏۱۳۵۳، به ۶۷ دوره رسید. اولین فردی که دوره دکتری را به پایان رساند، مرحوم دکتر محمد معین بود که در سال ۱۳۲۱ در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‬ ‏التحصیل شد. دکتر محمد ابراهیم آیتی نیز در سال ۱۳۳۴ موفق به دریافت درجه دکترا شد. تا سال ۱۳۳۴، طول دوره آموزش پزشکی ۴ سال بوده و پس از آن به دوره ۷ ساله تبدیل شد.