بیمارستان شهید معیری

لینک سایت: moayeri.tamin.ir

معرفی شرح خدمات:

• مشاوره تخصصی منو
• مشاوره ماشین آلات و تجهیزات
• آموزش تئوری و عملی آشپزی صنعتی
• آموزش تئوری و عملی ایمنی و بهداشت

معرفی بیمارستان شهید معیری

سوابق مبارزاتی‌: ایستادگی در برابر جریان‌های فکری منحرف و وابسته به شرق و غرب، برپایی جلسات مذهبی با هدف نهادینه کردن روحیه ظلم ستیزی به ویژه در میان جوانان، حرکت در مسیر نهضت عاشورایی حضرت امام خمینی(ره)

کارهای تشکیلاتی: عضویت در حزب جمهوری اسلامی

مسئولیت‌ها: قبل از پیرورزی انقلاب اسلامی: مسئول بهداری دانشکده طب تبریز، رئیس درمانگاه خلخال، رئیس بهداری آذرشهر، رئیس بهداری میانه؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی: مدیرکل بهداری استان تهران، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی، معاون امور درمانی وزارت بهداری

آثار علمی: گاسترکتومی اولسر و اندیکاسیون، بررسی سرطان مری و معالجات و جراحی آن، شناخت سرطان و اهمیت پیوپسی در سهولت تشخیص آن، و ده‌ها مقاله علمی ….

تولد تا جوانی

دوازدهم خرداد سال ١٣٠٩ ه . ش در شهر آزادمردان تبریز، کودکی در خانواده حسینقلی جعفری معیری متولد شد که نام او را هاشم نهادند. پدر و مادر از این نعمت الهی بسیار مسرور بودند و به شکرانه این نعمت الهی، سجده شکر به آستان الهی سائیدند.

والدین هاشم، همه همت خود را برای تربیت نیکو و شایسته فرزند خود به کار بستند و مادر او که دختر یکی از روحانیان خوشنام خطّه آذربایجان بود، نقش به سزایی در تربیت فرزند خود برعهده داشت.

هاشم کسب معارف اسلامی و عبادی را ابتدا به شیوه سنتی در خانه و سپس در مسجد ملک‌ شهر تبریز ،‌تحت آموزش‌های مرحوم حاج میرزا علی‌آقا تبریزی فرا گرفت و از همان دوران کودکی، شیفته کسب معارف غنی اسلامی شد. به طوری که در نوجوانی به عنوان فردی متدین و مطلع به امور عبادی و معنوی شناخته شد و رفتار معنوی و موقّر وی ‌زبانزد دوستان، اقوام و هم‌ کلاسی‌ ها و مربیان گردید.

شهید جعفری معیری تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و سپس به همراه خانواده‌ اش به تهران مهاجرت کرد و دوره تحصیلات متوسطه را در دبیرستان‌ های این شهر پشت سر گذاشت. او از دوران نوجوانی دارای فکری جویای حقیقت و روحیه‌ای سرشار از مطالعه و تحقیق بود. پس از مطالعات فراوان کتب فلسفه اسلامی و غرب، اسلام را تنها راه سعادت بشریت یافت و همواره با خلق و خوی اسلامی جوانان و هم‌ سالان خود را به سوی ارزش‌ های متعالی رهنمون ‌شد.

در دوران تحصیل در مقطع متوسطه ،‌ مقالات متعددی را در زمینه‌ های اجتماعی، مذهبی و دانش‌ آموزی به رشته تحریر درآورد و در همه نوشته‌ ها تلاش می‌ کرد افکار و پیام‌ مذهبی و اسلامی را به خوانندگان منتقل کند. هاشم جعفری معیری در سال ١٣٣٢ ه.ش، ‌پس از موفقیت در کنکور سراسری دانشگاه برای تحصیل در رشته طب به دانشگاه تبریز رفت.

از همان ابتدای تحصیل در دانشگاه، به صداقت، امانت‌داری و صبر و بردباری مشهور شد و هم دانشکده‌ای‌هایش او را به عنوان مظهر تقوا و ایثار به یکدیگر معرفی می‌کردند و در انجام کارهای نیک و پسندیده او را الگوی خود قرار می‌دادند. سال آخر تحصیل در مقطع پزشکی عمومی، هم‌زمان مسئول بهداری دانشکده نیز بود و با کارکنان آن و … با مهربانی و عطوفت رفتار می‌کرد.

هنگامی که توطئه‌های رژیم پهلوی برای جدایی جوانان از ارزش‌های والای انسانی و اسلامی، هر روز ابعاد تازه‌تری به خود می‌گرفت، شهید جعفری معیری لحظه‌ای از نماز، روزه و عبادت پروردگار دست نکشید و خداوند را در همه احوال ناظر بر اعمال و رفتار خود می‌دید.

یکی از دوستان زمان تحصیل وی در دانشگاه تبریز درباره خصوصیات اخلاقی و رفتاری شهید جعفری معیری چنین نقل می‌کند: «در سال ١٣٣٢ ه.ش در کلاس اول دانشکده پزشکی دانشگاه تبریز با مرحوم شهید دکتر جعفری معیری آشنا شدم. [ او ]‌ جوانی بود با چهره نورانی، صریح‌اللهجه، جدی و خوش‌ برخورد و به ادب اسلامی [مشهور بود]. سابقه دوستی ما به هم‌فکری با شهید برای مقابله با فرقه ضالّه بهائیت و مقابله با جریان‌های موسوم به چپ بازمی‌گردد. »

پس از اخذ دانشنامه پزشکی عمومی برای خدمت به هموطنان خود، رهسپار شهرهای دور افتاده و محروم آن زمان مانند: خلخال، آذرشهر و میانه شد. وی با شیوه‌های مدیریتی منحصر به فرد خود به ارائه خدمات بهداشتی به مردم همت ‌گمارد. در شهرستان‌های محل خدمت خود با کمک و مساعدت مردم، خدمات زیادی برای ارتقاء ضریب بهداشت عمومی از طریق احداث درمانگاه‌ها و … به یادگار گذاشت. بنابراین هر وقت بنا به مقتضیات، ناگزیر به تغییر شهر محل کار خود می‌شد، اهالی از اینکه پزشک متواضعی را از دست می‌دهند، سخت دل‌گیر می‌شدند اما او با توضیح لزوم خدمت به مردم دیگر مناطق، از آنان دلجویی می‌نمود.

خانم شکوه بانو ناظمیان همسر بافضیلت شهید دکتر معیری در خاطره‌ای چنین نقل می‌کند: « در سال ١٣٣٩ ه . ش به استخدام وزارت بهداری درآمد و اولین مأموریت او را در شهرستان خلخال و محروم [آن زمان]‌تعیین نمودند. شهید وقتی که اطلاع پیدا کرد که در شهرستان خلخال داروخانه‌ای وجود ندارد ، مقداری دارو از شهر تبریز تهیه و به همراه خود به این شهرستان برد تا درمان بیماران به نحو احسن صورت پذیرد.»

شهید معیری لحظه‌ای دست از کسب علم و دانش برنداشت و مصداق واقعی حدیث معروف نبوی” اطلب العلم من‌المهد الی‌اللحد” بود. پس از چند سال خدمت متوالی در شهرستان‌های مختلف برای اخذ درجه تخصصی عازم تهران شد. پس از فراغت از تحصیل، در تهران ساکن شد و با افتتاح مطب در خیابان مختاری یکی از مناطق جنوبی شهر تهران، به مداوای همنوعان خود پرداخت.

به جرأت می‌توان گفت یکی از حساس‌ترین دوران زندگانی اجتماعی و سیاسی دکتر معیری از این تاریخ شروع می‌شود. دیر زمانی نگذشت که مطب وی مأمن بیماران کم بضاعت، آسیب‌دیدگان اجتماعی و تعداد کثیری از افراد متدین و علاقه‌مند به کشور و اسلام شد. او هم چنین مدتی در مسجد جلیلی تهران و در محضر حضرت آیت‌الله مهدوی کنی، به عنوان پزشک معتمد و مددکار به مداوای بیماران مستمند مشغول شد.

او در کنار طبابت، هرگز از تهذیب نفس و محاسبه و مراقبه غافل نبود و با شرکت در مجالس مذهبی، در تحکیم ارزش‌های اسلامی در وجود خود مجاهدت می‌نمود. شهید معیری چند سال نیز به عنوان

پزشک، همراه حجاج بیت‌الله‌الحرام به سرزمین حجاز سفرکرد و ضمن راز ونیاز به درگاه الهی و خدمت به زائران، سر به آستان حضرت حق می‌سائید.

همسر شهید در خصوص اخلاق و نوع برخورد شهید با اهل خانه چنین می‌گوید: « او مردی مهربان بود و با کوچک و بزرگ رفتاری معقول داشت. هیچ وقت به دروغ متوسل نمی‌شد و خشم خود را فرو می‌خورد. همیشه توصیه می‌کرد که در کارها به خدا توکل داشته باشیدکه در این راه هیچ وقت درنخواهید ماند. چنان‌چه [ خانواده] با مشکلاتی روبرو می‌شدند می‌گفت: خداوند بندگانش را امتحان می‌کند و ما به مرحله آزمایش رسیده‌ایم و باید صبر داشته باشیم … تا از بوته‌ی امتحان [ سربلند] بیرون آئیم.»

شهید جعفری معیری و مبارزه علیه طاغوت

ایام تحصیل هاشم در مقطع پزشکی عمومی ، با تلاطمات و حوادث سیاسی و اختناق بعد از کودتای ٢٨ مرداد سال ١٣٣٢ ه . ش همراه بود. در آن مقطع زمانی، ‌با توجه به شرایط حاکم اجتماعی و سیاسی در محافل دانشجویی،‌گروه‌ های چپ، سعی می‌ کردند خود را به عنوان نیروهای مبارز و ‌پیشرو معرفی کنند. تحمل این وضعیت برای جعفری معیری و دوستانش با توجه به سخت‌ گیری‌ های رژیم نسبت به دانشجویان مسلمان، بسیار سنگین بود. بنابراین شهید جعفری معیری با همکاری برخی دوستان مسلمان خود نظیر دکتر قهرمانی و … مقدمات ایجاد تشکل اسلامی در دانشکده پزشکی تبریز را فراهم کرد.

او در فعالیت‌های سیاسی از یک‌سو با جنایات رژیم پهلوی مبارزه می‌کرد و از سوی دیگر در برابر انحرافات فکری برخی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی ایستادگی می‌نمود. او در فعالیت‌های تشکیلاتی به همراه دوستانش ، مهم‌ترین وظیفه را بر عهده می‌گرفت و با قدرت بیان و صراحت در گفتار ، به عنوان محور این مبارزات عمل می‌نمود

او بارها از سوی عمال رژیم پهلوی و افراد گرفتار در دام گروه‌های منحرف عقیدتی، تهدید به مرگ شد اما باکی به خود راه نداد و استوار و ثابت قدم به مسیر خود ادامه داد.

وی با حضور در دانشسرای پسران تبریز ، خدمات قابل توجهی را در خصوص روشنگری و هدایت نوجوانان و جوانان ارائه نمود و با بی‌توجهی به تذکرات مسئولان خود فروخته آن مرکز، تعداد بی‌شماری از نوجوانان و جوانان را به پیروی از مکتب اسلام و تبعیت از روحانیت مبارز هدایت نمود.

شهید جعفری‌معیری در محل خدمت خود که بیشتر در مناطق دور افتاده بود، با هر فرصتی که به دست می‌آورد در قالب جلسات مذهبی، پیروی از مکتب سیاسی ائمه‌اطهار را به مردم گوشزد می‌کرد.

همزمان با قیام تاریخی حضرت امام خمینی(ره) به صف عاشورائیان پیوست و با افشای جنایات رژیم پهلوی، مردم را به استمرار مبارزه برای نابودی طاغوت با تبعیت از روحانیت معظم تشویق ‌نمود.

او حدود ١٧ سال به عنوان پزشک عمومی بهداری خلخال، رئیس درمانگاه خلخال، کفیل بهداری آذرشهر ، رئیس بهداری آذرشهر، پزشک بهداری دماوند و رئیس بهداری میانه در وزارت بهداری مشغول خدمت به هموطنان بود اما پس از آن به دلیل فاسد بودن نظام اداری وقت، تصمیم گرفت از خدمات دولتی استعفا دهد و با زحمت زیاد بازنشسته شد.

بازنشستگی او مصادف شد با افزایش مبارزات سهمگین مردم انقلابی ایران اسلامی علیه دیکتاتوری پهلوی، ‌بنابراین وی فرصت یافت با عزمی راسخ به پیروی از نهضت عاشورایی بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی ایران، به مبارزه با مظاهر ظلم و ستم بپردازد. با تبعید حضرت امام راحل به پاریس، وی در شکل‌دهی مبارزات خودجوش مردم انقلابی نقش به‌سزایی ایفا نمود.

دکتر داریوش بهبودی یکی از دوستان شهید در این زمینه می‌گوید: « دکتر جعفری معیری در جنوب شهر تهران، چهر‌ه‌ای شناخته شده بود …. با اینکه در دوران سیاه ستم شاهی، اختناق عجیبی بر جامعه سایه افکنده بود اما مطب دکتر، [ یکی از] بهترین سنگر[های] مبارزه و مقاومت علیه طاغوت به شمار می‌رفت. او از مبارزه نمی‌ترسید و روح مبارزه‌اش از اسلام‌شناسی ‌نشأت می‌گرفت. شهید معیری در مبارزه برای براندازی رژیم پهلوی ، هرگز تظاهر نمی‌کرد و برای تحقق بخشیدن به آرمان‌های [والای اسلامی] و استقرار حکومت عدل علی، مردانه مبارزه می‌کرد.»

شهید جعفری معیری پس از پیروزی انقلاب اسلامی

مسئولیت اجتماعی و سیاسی شهید دکتر جعفری معیری پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نحو چشم‌گیری افزایش یافت. با توجه به نیازهای مردم و تکلیفی که رهبر کبیر انقلاب برای حضور آحاد مردم در صحنه‌های مختلف معین فرموده بودند وی نیز با اشتیاق کامل به جمع دوستان درآمد و منشاء خدمات فراوانی شد.

شهید معیری پس از سامان‌دهی نظام اداری و درمانی سازمان‌های تابعه وزارت بهداری در سال ١٣٥٨ ه.ش، به عنوان مدیرکل بهداری استان تهران مشغول به خدمت شد و در ٢٥/٨/١٣٥٩ ه.ش به عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل سازمان تأمین اجتماعی منصوب گردید. وی در ادامه بیست و هشتم اسفند سال ١٣٥٩ ه.ش به عنوان معاون امور درمانی وزارت بهداشت مشغول به کار شد.

او پس از تأسیس حزب جمهوری اسلامی تا لحظه شهادت به همکاری با این تشکیلات انقلابی و اسلامی ادامه داد و در هفتم تیرسال ١٣٦٠ به همراه ٧٢ یار انقلاب به شهادت رسید.

او طی مدتی که به عنوان مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی مشغول خدمت بود به همراه دیگر همکارانش، ‌لایحه دگرگونی نظام تأمین اجتماعی کشور را تهیه نمود. شهید دکترجعفری ‌معیری بیست و سوم آذرماه سال ١٣٥٩ در مصاحبه با روزنامه کیهان در این باره چنین گفته است: دگرگونی نظام تأمین اجتماعی کشور با توجه به شرایط اجتماعی و اقتصادی و رعایت قسط و عدل اسلامی و نیز با توجه به امکانات موجود کشور صورت خواهد گرفت.

مبارزه با نفس ویژگی بارز شهید

شهید دکتر هاشم جعفری معیری، همواره در حال مبارزه و جهاد با نفس بود. هرکاری که می‌خواست انجام دهد و یا هر قدمی که برمی‌داشت فقط رضای خدا را در نظر می‌گرفت. به گواهی دوستان و هم‌فکرانش همیشه در اندیشه آخرت بود. او در نامه‌ای خطاب به خواهرزاده‌های خود که مشغول تحصیل در خارج از کشور بودند چنین نوشته است: « از مطالعه احوال غربی‌ها این‌طور فهمیدم که آنان چنان در دنیا زیست می‌کنند که گویی همیشه در آن جاویدان خواهند بود و از آخرت چنان غافل هستند که گویی هیچ وقت به آن نخواهند رسید. خدا کند شما عزیزان موجب روشن شدن ذهن جوانانی که تحت تأثیر تمدن مادی و ظاهری آن جامعه هستند باشید که انشاءالله خواهید بود. »

او در نامه‌ نگاری‌ های اداری، علیرغم استفاده از قلمی گویا و فصیح، بدون پرداختن به القاب و … به نکات ضروری اشاره می‌ کرد و هیچ‌ گاه در پیگیری حق، به نام و منصب صاحب حق و طرف مقابل آن توجه نمی‌نمود.